رابطه ی خود تنظیم گری در پیش بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

رابطه ی خود تنظیم گری در پیش بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان
کبری حسن زاده
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی خود تنظیم گری در پیش بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شهر اهواز بود. روش : طرح این پژوهش، طرح مقطعی توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر اهوواز در سوا -تحصیلی ۴۹ تشکیل دادند. آزمودنیهای پژوهش شامل ۲۰۳ نفر از دانش آموزان بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از بین مدارس این شهر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس خود تنظیم گری، مقیاس انگیزش تحصیلی استفاده شد. در تحلیل داده هااز ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به روش گام به گام استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد که رابطه مثبت و معنوی داری بوین>۰/ خود تنظیم گری و انگیزش پیشرفت وجود دارد) ۰۰ P (. یافته ها: نتایج نشان داد که همچنین نتایج نشان داد حودود ۰۱ درصود واریوان=۰/ مربوط به انگیزش پیشرفت توسط خود تنظیم گری و باورهوای فراشوناختی تبیوین موی شوود. خوود تنظویم گوری ) ۰۹۴ B ( و باورهوای=۰/ فراشناختی ) ۲۳۶ B ( با توجه به آماره t نشان میدهند که میتوانند با اطمینان ۴۴ درصد تغییرات مربوط به انگیزش پیشرفت را در دانشآموزان پیشبینی کنند. بنابراین خودتنظیم گری می توانند کلید مهم درک رفتارهای مختلف دانش آموزان، ماننود مملکورد تحصویلی، افوتتحصیلی و فرسودگی تحصیلی در دوران تحصیل آنها باشد و رابطه دانش آموزان با مدرسه خود و شوق و اشتیاق دانش آموزان را بوه ادامه تحصیل را تحت تأثیر قرار دهد.
کلید واژه ها: خود تنظیم گری، فرسودگی تحصیلی، دانش آموزان
کارشناسی ارشد جامعه شناسی دانشگاه آزاد شوشتر